تأثیر زمان و مکان در موفقیت افراد چیست؟

بدون شک مکان و زمان و بستر تولّد و شکل‌گیری شخصیت و رشد و نموّ افراد، تآثیر بزرگی در میزان موفقیت آنان دارد و انتخاب آن نه کاملأ جبری و نه تمامأ اختیاری است و میزان اجبار و التزام و اراده و اختیار، در گذر زمان، دستخوش تغییر می‌گردد.
فرض کنیم در موقعیت و شرایطی قرار گرفته‌ایم که امکان زندگی در هر نقطه از کشور متبوع و غیر آن را داریم، و باز بر فرض عقلائی بودن رفتارها، با مدل‌هایی که در تحقیق در عملیات آموخته‌ایم یا به صورت ذهنی، انتخاب می‌کنیم که مکان اصلی‌مان کجا باشد.
اگرچه در عمل رفتارها همه عقلائی نیست و احساسات نیز تآثیر بسزایی در انتخاب‌ها دارد، امّا مردم در جای‌جای این جهان پهناور پراکنده‌اند و حالتی سیّال و روان دارند و جابه‌جا می‌شوند.
اگر بخواهیم پاسخ درستی برای سوال فوق بیابیم، علاوه بر آن‌چه گفته شد، به باز تعریف مکان و زمان نیازمندیم و باور می‌کنیم که محیط فیزیکی یا فراز زمانی، به تنهایی تعیین کنندهٔ تام و تمام نیست و این که با چه طیف از افراد سر و کار داشته، یا خود به چه میزان جوینده و پرتلاش و توفیق‌طلب باشی، تآثیری شگرف در پیشرفت ما خواهد داشت.

هر جای که پناه بگیریم عوامل مثبت و انرژی‌بخش برای توسعه و تعالی و کمال، توآم با نیروهای بازدارنده و سدکننده را خواهیم داشت، تلاش‌های بسیار، از گذشته‌های دور تا کنون، برای مساعد نمودن بستر زندگی صورت یافته و جهان مرکب از کشورهای توسعه یافته، در حال توسعه و عقب مانده است و فراهم بودن امکانات گستردهٔ رفاهی هم، در برخی جوامع و کشورها، نتوانسته عوامل و موانع رشد و بالندگی را، به ویژه برای مهاجرین، از میان بردارد.
نقد حالات و شرایطی که در آن قرار داریم اگر به قصد اصلاح و ارتقاء و بهبود و توأم با ارائهٔ راهکار و کوشش و تلاش باشد و به یأس و ناامیدی نیانجامد، مفید خواهد بود و در غیر این صورت برنتابیدن شرایط و بستری که در آن واقع شده‌ایم و نق زدنهای مکرر و فرافکنی و توجیه غفلت‌های خویش و فرار از خود و جابه‌جا شدن‌ها و مهاجرت بی‌هدف به این سو و آن سو، و از این شاخه به آن شاخه پریدن، هم راه به جایی نخواهد برد.
ما همه نیازمند بازیایی و بازنگری در خویش‌ایم تا جبران مافات کنیم، از سختی‌ها نباید بیمناک شویم و در موفقیت‌هایمان نیز نباید مغرور گردیم.

غره مشو که مرکب مردان مرد را                     در سنگلاخ بادیه‌ها پی بریده‌اند
نومید هم مباش که رندان جرعه‌نوش                    ناگه به یک پیاله به مقصد رسیده‌اند