خلاصه ای از زندگینامه حسین نعمتی (علوی)

بعد از سربازی، در سال ۵۴ در کنکور سراسری شرکت کرد و در اولویت اوّل، رشته ی ریاضیات محض دانشکده ی عالی ریاضیات کرج (تربیت معلم کنونی) پذیرفته شد که در آن جا نیز عمدتاً رتبه ی اوّل را به دست می آورد و پس از دو سال و نه ماه (۶ ترم) مقطع کارشناسی را به پایان رساند. به دلیل نبود کارشناسی ارشد در ایران، بورس اعزام به خارج به او تعلق گرفت، امّا به خاطر انقلاب اسلامی ۵۷ و قطع رابطه ی ایران با غرب، بورسیه ها قطع شد.
با پیش نهاد برخی از دوستان به آموزش و پرورش ارسنجان پیوست و در سال ۵۹ با همکار فرهنگی خود، خدیجه نعمتی، ازدواج کرد و حاصل آن، سه پسر و یک دختر است: پسرها به ترتیب کمیل(کارشناس ارشد فیزیک هسته ای و پاسدار)، رضا (مهندس برق قدرت و ناظر ایمنی اداره برق) و مرتضی (دانشجوی دکتری علوم اقتصادی و مدرس دانشگاه) هستند. دخترش نیز کارشناس شیمی است و هر چهار نفر ازدواج کرده اند.
در سال ۷۱ در مقطع کارشناسی ارشد ریاضی محض دانشگاه شیراز پذیرفته شد و در سال ۷۵ آن را با موفقیت به پایان رساند و از همان زمان تاکنون مشغول تدریس در دانشگاه های آزاد اسلامی ارسنجان، علمی – کاربردی سعادت شهر، علی آباد و ... می باشد.
از کسانی است که هم در زمینه ی علمی و هم در زمینه ی اجتماعی، خوب درخشیده است:  صاحب امتیاز مجله ی «پیام ارسنجان» بود که از سال ۸۴ فعالیت خود را شروع کرد و پس از ۸ سال، آن را در شماره ۳۴، به دلیل مشکلات مالی، سنگ اندازی ها و عدم همکاری برخی مسئولین، در اسفند ۱۳۹۲، به پایان رساند.
پس از گذشت سی سال خدمت مقدس در امر تعلیم و تربیت، در سال ۱۳۸۶ از آموزش و پرورش بازنشسته شد. دو سال بعد در سال ۸۸ کتاب «ریاضی عمومی» را با همکاری پسر بزرگش «کمیل» به چاپ رساند. ارائه ی مقالات و سخنرانی ها در مجامع علمی، بخشی دیگر از فعالیت های ایشان است. تهیه ی جزوه های آموزشی و پرسش های چهارگزینه ای برای دانش آموزان ارسنجان از دیگر خدمات ایشان است که همین تلاش ها و تشکیل کلاس های افتخاری کنکور همراه با تلاش مجموعه مدیریتی و دبیران دبیرستان شهید مطهری باعث شد که در دو سال پی در پی ۱۰۰% دانش آموزان این دبیرستان پس از اتمام سال چهارم به دانشگاه راه یابند.
همکاری برای راه اندازی یا ساخت نهادهای انقلابی مانند سپاه پاسداران، بنیاد شهید، صندوق قرض الحسنه ی صاحب الزمان، شرکت تعاونی فرهنگیان، نهادهای فرهنگی هم چون هنرستان، دانش سرای تربیت معلم امام سجاد (ع)، مؤسسه ی علمی علوی، مدرسه ی شهید جوکار، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، دانشگاه آزاد، دانشگاه پیام نور و مرکز بهداشتی سینا نیز از فعالیت های اجتماعی – علمی ایشان است. فعالیت در سال  های انقلاب و حضور در تسخیر لانه ی جاسوسی و سخنرانی در مجالس انقلابی، بخش دیگری از این کارهاست. از آنجا که در جریان شکل گیری انقلاب اسلامی، در سخنرانی ها، راهپیمایی ها و جلسات مذهبی تأکید زیادی بر نحوه حکومت حضرت علی (ع) داشت و کتب سیری در نهج البلاغه و عدل علی (ع) شهید مطهری و تشیع علوی دکتر شریعتی را در مسجد جامع تدریس می کرد به «علوی» مشهور شد. حسین علوی در دوران دفاع مقدس در جبهه های جنوب و غرب حضور یافت و تنها شهروندی است که از آغاز تشکیل شورای شهر تا سال ۱۳۹۲ (به مدت ۱۴ سال) بدون هیچ گونه چشم داشت و حقوق و مزایایی به صورت افتخاری در این نهاد حضور داشت، عضو افتخاری شورای شهرستان نیز بود و در این دو جا برای زادگاه خود گام هایی برداشت. علی رغم درخواست های متعدد همشهریان مبنی بر نام نویسی در انتخابات شورای شهر سال ۹۲، تصمیم گرفت که عرصه را ترک کند تا فرصت برای دیگر همشهریانی که قصد خدمت به مردم سرزمینشان را دارند (!) نیز فراهم گردد. ایشان هم اکنون در حال احداث یک مسجد واقع در خیابان فرهنگ، مزیّن با نام حضرت ابوالفضل العباس می باشد و بیشتر وقت خود را در آن مکان سپری می کند.