جلسه دوم مجازی (کارآفرینی - نمونه های اجرا شده در ارسنجان)

آقای رحیمی در مورد سس سالاد مهندس شیرازی ، با ایده که نمی شود بازاریابی کرد. باید این ایده پخته شده و بالفعل شود تا بتوان بازاریابی کرد.

سلام
چون جلسه شما کار آفرینی با کارهای معمولی است.دیروز که برای انجام کاری به شیراز میرفتم پدرم سفارش مقداری اره و شیره و حلوای ارده زرقان را داد که در برگشت آنها را تهیه نمایم.وقتی وارد شهر زرقان میشوید ویا از اتوبان از کنار زرقان عبورمیکنید هر فردی که زرقان را نشناسد متوجه محصولات آن میشود .خوب اگر رب انار و حلوای سین جز محصولات ارسنجان باشند یک شخص ناشناس از کجا متوجه این محصول ارسنجان باشد.اگر در ورودی های شهر و خیابان های اصلی چند تا مغازه با تابلو این محصولات را به عنوان محصولات سنتی ارسنجان عرضه کنند و مثلا این چند هزارتا دانشجو وقتی میخوان برگردن خونه این محصولات رو خرید کند این هم میشه تبلیغات در دیگر شهر ها
بحث دوم اینکه هر روز عده زیادی از ارسنجان به سمت شیراز برای تهیه بعضی کالاها روانه میشوند عدهای به خاطر قیمت و عدهای دیگر بخاطر کیفیت و دیگر دلایل .اینکه باید سعی شود حتی الممکن پول در خود شهر مصرف شود تا چرخه اقتصادی در ارسنجان بچرخد
بحث دیگر اینکه عده ای از همشهریان که در تهران و شیراز دیگر شهرها زندگی می کنند از خانواده خود در ارسنجان میخواهند که مقداری سبزی تازه که در ارسنجان کشت میشودتهیه و خشک نمایند .چون در شهر ها اکثر سبزیجات با آب فاظل آب هست و طعم و عطر ندارد .اگر در این زمینه کار شود دوباره همان همشهریان و دانشجو یان بتوانند این محصولات در شهرهای دیگر به اسم ارسنجان جا بیندازند.پس انواع محصولات(رب انار-حلوای سین-نان محلی-سبزیجات خشک-تخم مرغ محلی-آب بنه -ترشی بنیشه و ...)
کیا تا حالا بلوار چمران قلعه بادی رو دیدن.یه فضایی کمتر از پنجاه متر مربه که بچه ها داخل آن بازی میکنند چیزی که بچه های ارسنجان از آن بی بهره اند.خوب شهرداری داخل پارک نگار قلعه بادی و یه پیست اتومبیل سواری واسه بچه ها رو بگذارد تازه درآمد خوبی هم داره.

سلام
به نظرم نمونه‌ای از یک کار نسبتا ساده و بسیار خوب، فروشگاه آنلاین محصولات خانگی هستیا به نشانی hastiya.com است. در این فروشگاه که به تازگی راه‌اندازی شده، یک مادر سرپرست خانوار محصولات خانگی مانند شور و ترشی‌های مختلف را که با کمک خانواده‌اش آماده می‌کند، عرضه کرده است.
اگرچه شاید این کار اگر در جایی به غیر از تهران و با بازار کوچکتر انجام می‌شد شاید موفقیتی نداشت، ولی به هر حال نمونه‌ای از ایده‌ای بسیار خوب و اجرای ساده و مناسب است.

با درود

اگر چه نظر دادن در هر موردی شایسته نیست اما خوب نظر است دیگر ، می اید......
هر چه هم می خواهیم چیزی نگوییم که متهم به توهم نشویم! نمی شود که نمی شود.

سالیان سال است که رب انار در ارسنجان پخته می شود ولی پدران ما و اینک خود ما چقدر در شناختن آن به بازار و مشتریان اقدام کرده ایم.
عزیزی برای برادرم تعریف کرده بود: دو تن رب انار را با نیسان به شمال بردم و به همه رستورانها بخصوص رستوران های اکبر جوجه که
ماده ای قیر مانند را بعنوان چاشنی و رب انار در کنار غذا میگذارند معرفی کردم ولی هیچ کس یک کیلو از آن را نخرید که نخرید.
مجبور شدم همه رب انار را به میدان تهران ببرم.
یکی دو روز هم انجا معطل شدم ولی باز هم موفق نشدم که رب انار را بفروشم.
یکی از میدان داران انجا که متوجه این مسئله شده بود به ما پیشنهادی داد که شریک خواهد شد و رب انار را خواهد فروخت.
من هم که چاره ای نداشتم و روی برگشت به خانه و رو برو شدن با پدرم را نداشتم پیشنهادش را قبول کردم.
طبق پیشنهاد میدان دار چند صد کیلو لپه خریدم و ان را در اسیاب ارد کرده به رب انار اضافه کردم.
چشمت روز بد نبیند ، فقط سکته نکردم،
وگرنه رب انار ذلالی که اگر انگشت در آن میزدی مثل خون کفتر قرمز می شد تبدیل شد به قیر!

اما همین این رب انار غلیظ را به همان رستوران ها بردم و با قیمت خوب فروختم!!

و اما پیشنهاد بنده:
پیشنهاد می کنم که از الان برای سال بعد اقدام کنیم برای معرفی روش پختن انار،
وقتی عده ی زیادی هر ساله برای مراسم گلاب گیری به قمصر کاشان و یا شهر میمند میروند
چرا ما نتوانیم با کمی تبلیغات و بر پایی مراسم ،مردم ایران را برای دیدن روش پخت انار و در نهایت خرید آن ترغیب کنیم.
کافی است مثلا از 50 باغدار که در با غها یشان امکانات بهتری دارند بخواهیم که درهای باغ هایشان را به روی
مردم باز کنند.
مخصوصا که در یکی از مقالات همین سایت متوجه شدم که روش پخت انار ارسنجان ثبت معنوی نیز شده است

این کار شدنی ست
کمی تامل کنیم

با سپاس از جناب رحیمی عزیز که با قلم شیوای خود چنین متن حرفه ای را به نگارش درآورده اند.
یک سوالی در این اثنا اگر دقت کنیم بوجود می آید: فرض کنیم مثلا یک ایرانی مبلغی را در یک معامله به ایرانی دیگر بپردازد. مثلا آقای نعمت الهی از آقای رحیمی کامپیوتر خرید می کند. این امر چگونه اشتغال ایجاد میکند؟ در واقع پول از جیب یک ایرانی خارج و وارد جیب یک ایرانی دیگر می شود، پس چه اتفاق خاصی رخ می دهد؟ پاسخ شخصی من اینست: وقتی بازار آزاد(مطابق اصل 44 قانون اساسی) بوجود می آید، رقابت سالم شکل گرفته موجب تقویت توانمندی های داخلی شده، و این توانمندی شکل گرفته باعث میشود بتوانیم با شرکت های خارجی هم رقابت کنیم و لذا از خارج شدن ارز جلوگیری نماییم. یا حتی اگر توان رقابت بالا رود باعث وارد شدن ارز و تقویت پول ملی خواهیم شد. بازار آزار در کنار رقابت سالم موجب پویایی اقتصاد کشور خواهد شد.

با سلام و تشکر از مطلب بسیار خوبتان اینکه دولت دیگر استخدام نمی کند به نظرم بهترین کاری است که در کشور می بایست انجام می شد . تا چه زمانی برای درآوردن یک لقمه نان باید دستمان جلو دولت دراز باشد؟ شاید این عادت استخدام شدن در دولت باز می گردد به سابقه دیرینه ای که در کشور وجود داشته است و همیشه به ما القا شده که آب باریکه ای ولی مداوم داشته باشیم !!!
اگر سری به بازار بزنیم می بینیم که فلان پادو فلان مغازه با فلان کارمند شرکت بعد از چند سال کار مداوم و تحمل زحمات زیاد توانسته است خودش در بازار حجره ای به پا کند یا شرکتی تاسیس کند و یک دفعه درآمدش سر به فلک کشیده و به قول عوام زندگیش از این رو به آن رو شده است .
اما آیا این درآمد زیاد به راحتی یک شغل دولتی به دست می آید؟! قطعا خیر.
ضرب المثلی داریم که می گوید هر که را طاووس خواهد جور هندستان کشد.
باید تفکر خود را تغییر دهیم . باید از قبول درآمدی اندک و کاری بسیار آسان و راحت امتناع کنیم . باید کارگاه کوچکی را راه اندازی کنیم . باید عاشق کارگاهمان باشیم چرا که مانند فرزندمان آن را به دنیا آورده ایم . باید دستهای مجازیش در در دستمان بگیریم و خوب لمسش کنیم . نیازهایش را یک به یک شناسایی کنیم و خوراک لازم را به او بدهیم .
باید با کارگاهمان بزرگ شویم و هر روز برایش بهترینها و بیشترین ها را بخواهیم .
باید خودمان نظافتش کنیم . خودمان شاخ و برگ های اضافیش را هرس کنیم و تشنگیش را مرتفع کنیم . در زمان مناسب یار و یاور مسئولیت پذیری برایش بیابیم و در کنارش بگذاریم .
باید خاک بازار را خورد و به آن خاک افتخار کرد تا بتوانیم کسب و کار موفقی ایجاد کنیم . کسب و کاری که زبانزد خاص و عام باشد. نمی شود کلیشه ای برخورد کرد. نمی توان گفت فلان نفر در فلان شهر گردشگران زیادی دارد ما هم گردشگر بیاوریم و فقط به همین اکتفا کنیم . گردشگر اولین چیزی که به دنبال آن است سفر ارزان - سفر با کیفیت و سفر متفاوت است . گردشگر به دنبال کلیشه نیست . گردشگر می خواهد تفاوت را احساس کند.
اولین چیزی که مورد نیاز گردشگر است استقبال خوب و حفظ اخلاقیات و نظافت است . چیزی که متاسفانه کمتر در اذهان ما نهادینه شده است . اگر می گوییم می خواهیم به ارسنجان گردشگر بیاوریم در نگاه اول بسیار خوب است اما آیا اقامتگاه ساده و ارزانی برای گردشگران داریم؟ آیا به نظافت جنگل و مراتع اهمیت داده ایم ؟ حتی آیا توالت عمومی در خور گردشگر داریم ؟ از مسافران خارجی بسیار شنیده ایم که برای ورود به ایران از قرصهای ضد ادرار استفاده کنید............!!!!!! چون در ایران توالت عمومی ها کثیف هستند و شما دچار عفونت های متفاوت می شوید آیا تنها به همین موضوع بسیار ساده فکر کرده ایم ؟ آیا چاره ای اندیشیده ایم ؟ یا فقط می خواهیم گردشگر بیاوریم و بس؟!
چه اشکالی دارد که شهرداری ارسنجان مجوز ایجاد توالت های عمومی را به بخش خصوصی بدهد؟ مگر ترکیه همین روش را اجرا نکرده است؟ در استانبول حتی شهرداری در خیابانهای اصلی خطوط رسیدن به توالتهای عمومی را رنگی کرده و گردشگران را راهنمایی می کند. و بسیاری چیزهای دیگر.
به نظرم باید از همین چیزهای به ظاهر کم رنگ ولی بسیار اساسی شروع کنیم تا موفق باشیم .