مسئولیت پدر یا مادر بودن

گاهی گفته می شود هر فرد در مسیر زندگی سه مقطع حساس تولد، ازدواج(احتمالآ) و مرگ را تجربه می کند، ازدواج اگر چه در فرهنگ های مختلف متفاوت می باشد و رسم و عرف و قانون در همه جا یکسان نیست ولی از جهت پذیرش مسئولیت و تسهیل روند اجتماعی شدن و زاد و ولد و پرورش نسل ها حائز اهمیت فراوان است.
توجه به مسائل پزشکی و دقت و بررسی جامع توسط دختر و پسر (بویژه در ازدواجهای فامیلی) و همچنین فرهنگ خانوادگی و آمال و آرزوها(انتظارات) و توانائی های طرفین و عشق و علاقه و راهنمائی و هدایت  سنجیده بزرگترها، پایه های زندگی مشترک را بنا می نهد و با تولد فرزند وارد مرحله جدیدتری می شود.
تعلیم و تربیت و پرورش و توانمندسازی فرزند الزاماتی دارد از جمله اینکه:
۱- هماهنگی و نقش مکمل پدر و مادر را لازم دارد
۲- فراهم آوردن بستر مساعد از لحاظ اقتصادی، اخلاقی و رفتاری را می طلبد
۳- هدایت، حمایت، مراقبت و اعتماد کردن را ضروری می نماید
۴- نیاز به صرف وقت و انرژی دارد
۵- فراهم آوردن فرصت تجربه و یادگیری و مستقل شدن را می خواهد
اگرچه معمولآ انتخاب تعداد فرزند حسب شرائط اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی به اراده و تصمیم پدر و مادر مربوط می شود ولی شوربختانه فقر فرهنگی موجود در خانواده های ضعیف گاه معادله را در جهتی مغایر مصالح کلان اجتماع تغییر می دهد لذا در پاره ای از کشورها سیاست های حمایتی و هدایتی  سخت گیرانه در جهت کنترل موالید در جریان است.
فرزند میوه درخت زندگی نامیده شده و روشن است که برجسته ترین شاخص موفقیت خانواده ها را در وجود اولادشان می توان جستجو نمود و اولاد صالح و نیکو و مفید و موثر برترین هدیه الهی بشمار می رود.
تربیت، آموزش، هدایت و حمایت فرزند و رساندن وی به نقطه ای ایمن و مطمئن در شرائط کنونی جامعه ما، که با بحران های مختلفی دست بگریبان می باشد کار آسانی نیست.
فرد، خانواده، سازمان و جامعه اضلاع مکعب زندگی و عناصر اصلی حیات اجتماعی را شکل می دهند، در طول تاریخ اندک نفراتی بوده و هستند که علی رغم نابسامانی های فراوان در سه عنصر خانواده و سازمان و جامعه درخششی چشمگیر داشته و متکی به ذات پاکشان بوده اند لیکن نارسائی های سازمانی و اجتماعی خانواده ها را بامعضلات و مشکلات زیادی در تربیت و پرورش فرزند مواجه نموده و از دیگر سو نیز محیط های آموزشی و پرورشی و کاری قادر نیستند نواقص رفتاری خانواده را پوشش دهند.
پدران و مادران امروز جامعه ایران زیر بار سنگین مسئولیت و میراث بجا مانده از جنگ، خشکسالی، تحریم، سوئ تدبیرها، رکود اقتصادی، تورم، وابستگی، مساعد نبودن بستر اشتغال و درآمدزائی، فساد اداری و رانتخواری و...خرد می شوند و توان حمایت بیشتر از فرزندان خود را ندارند .
همه ما چاره ای جز بازنگری و اصلاح و تمکین از خرد و نرم های پذیرفته شده در اندیشه و عمل را نداریم و در گوشه و کنار شاهد پرسه زدن معتادان ولگرد و دیگر انگل های انسان نما هستیم و از فکر آسیب دیدن عزیزانمان به خدا پناه می بریم و انتهای این ناکجا آباد را نمی شناسیم.
ادعاها مهم نیستند شاخص ها را باید دید و آمار و ارقام را سنجید و البته که می باید امیدوارانه کوشید تا از عهده مسئولیت های خویش برآمد(ان شاالله).