۲۳ سال گذر زمان در دو تصویر

حدود ۲۳ سال بعد در سال ۱۳۹۱ بار دیگر همدیگر را دیدیم

هر یک از سویی آمده بود

همگی ما با موهایی سپیدتر و چهره هایی جا افتاده تر
سید محمد هادی  حسینی  ابتدا ریاضی خواند و بعد با ارشد ادبیات معلم شده بود
رامین ابراهیمی با دکترای مهندسی مواد استاد دانشگاه شیراز بود
حمید رئیس السادات با  دکترای فیزیک  استاد دانشگاه اصفهان بود

غلامحسین یارمحمودی از انگلیس آمده بود و با مدرک فیزیک در یک شرکت بزرگ لنز سازی فعالیت می کرد
سید رضی الدین حسینی الکترونیک خواند و شرکت  تجهیزات دریایی در امارات راه انداخته بود
وحید فروردین با کارشناسی ارشد هوافضا در تهران مشغول بود
سید صابر موسوی با مهندسی صنایع کارخانه تولیدی خودش را می چرخاند
حسن اسکندری هم کشتیرانی خواند و به کانادا هجرت کرد و هرچه تلاش کرد نتوانست به ما بپیوندد
و من هم مکانیک خواندم و تهران گذران زندگی می کردم

جای علی اسکندری خالی بود و با دوستان ابتدا به دیدار وی شتافتیم و دیدیم که  درتمام لحظات روحش با ما بود

چه روزی خوبی بود و چه خاطراتی زنده کردیم
اما شاید آنچه بیشتر از همه در رابطه با آن صحبت شد زحمات بی دریغ معلمانمان بود
آقایان حسین علوی- مرتضی یارمحمودی - سید مرتضی حسینی- ابوالقاسم آثاری- عبدالله رضایی - سید احمد موسوی - سید محمود موسوی - سید حسن حسینی - خلیل زاده - وهاب زاده عباسپور و بسیاری دیگر که خاطرم نیست
واقعا دست مریزاد و سپاس
ما همگی تمامی عمر مدیون شماییم

عمرتان طولانی و تلاشتان مدام
محسن نصیری