«در دو ماه گذشته ارسنجان هر روز شاهد تظاهراتی بود که در بسیاری از روزها تعداد شرکت کنندگان آن بیش از ۳۰ هزار تن میرسید در جریان این تظاهرات مردم اسامی چند خیابان مدرسه و میدان را تغییر دادند و نام رهبران مذهبی و سیاسی خود را بر آنها نهادند نیروهای انتظامی ارسنجانی را ترک کرده اند و شهر از طریق خودیاری مردم اداره میشود و رهبری اداره کنندگان متعهد را روحانیون طراز اول و روشنفکران برعهده دارند و دوشنبه این هفته دستجات عزای ملی تظاهراتی در ارسنجان سعادت آباد علی آباد کمین برگزار شد. » این مطلب در روزنامه کیهان مورخه ۱۳۵۷/۱۰/۲۵ درج شده بود.در ادامه انعکاس قسمتی از اخبار انقلاب اسلامی در ارسنجان و توابع در کتب و نشریات و روزنامه ها درج گردیده است:

با مجتبی تابستان ۵۴ در اردوی عمران ملی در اقلید دوست شدم. رژیم شاه از تابستان ۵۲ یا ۵۳ چیزی را راه انداخته بود به نام اردوی عمران ملی تا از وقت فراغت تابستانه دانشجویان استفاده شود برای سازندگی روستاها. ظاهراً برای این برنامه میلیونها دلار از صندوق توسعه ی سازمان ملل کمک گرفته بود و بایستی آمار و ارقامی را ارائه میداد. هر اردوگاه ، که در مرکز شهرستانها تشکیل میشد ، یک سرپرست داشت که عموما اساتید دانشگاه بودند و اغلب وابسته ی به رژیم. آن تابستان بنده هم همراه با یکی از دوستان مذهبی ام از دانشکده ی علوم اجتماعی دانشگاه تهران ثبت نام کرده بودیم در گروه آموزشی برای اقلید و صد البتّه که هدفمند.در این اردو که قرار بود ۲/۵  تا ۳ ماه باشد، سه هفته بیشتر دوام نیاورد و تعطیلش کردند چون شوری مذهبی در مدارس راه انداخته بودیم. مسجد کوچکی کنار دبیرستانی بود که در آن سکونت داشتیم. صبح و مغرب و عشا در آن مسجد نماز جماعت راه انداخته بودیم و چه جماعت باشکوهی. امام جماعتشان هم بنده بودم و خدا آن نمازها را به کرم خودش قبول کند. از هفتاد و چند نفر دانشجویان اعزامی از مناطق مختلف ( یادم هست که دانشجوی مشهدی داشتیم، آذربایجانی داشتیم و... و مجتبی هم اصفهانی بود )  کمتر از ده نفرشان ایده های چپی(کمونیستی و ضد دینی) داشتند و به نماز نمی آمدند. بقیه اگر روزهای اول هم کاهل نماز بودند با دیدن جمع بانشاط به ما پیوستند. دو سه روزی که گذشت همسایه ها هم با بلند شدن صدای اذان می آمدند برای نماز جماعت.

دهه فجر و سالروز پیروزی انقلاب اسلامی مبارک باد 

سال تحصیلی 57_56 و 58_57 دو سال پرالتهاب و خاص در تاریخ ایران بشمار می رود دانشجوی رشته مهندسی در پایتخت بودن خود به خود شخصیتی متفاوت به ما داده بود و در کنار درس و پیگیری امور آموزشی هر هفته (به اتفاق دانشجویان سایر دانشگاه ها) راهی یکی از قله های کوه های تهران می شدیم و سرود مبارزه می خواندیم و در ارسنجان و شیراز دوستان و آشنایان از ما می پرسیدند در تهران چه خبر است و ما هم با شور و شعف از مبارزه و مبارزان سخن می گفتیم.

مردم در جای جای ایران همچون سیلی بنیان کن به حرکت درآمده بودند و فضا از کنترل مبارزان کهنه کار عضو جبهه ملی ، نهضت آزادی ، سازمان مجاهدین خلق و جریانات چپ خارج و روحانیت با رهبری و هدایت بی نظیر امام میدان دار می شد و تاکید ایشان بر سرنگونی و براندازی رژیم پهلوی همه را متحد نموده بود و متملقین و مگسان دور شیرینی رژیم به فکر فرار از مهلکه بودند.