هرروز خانم می گفت:"دوتومن رو آوردی؟" و هر روز من میگفتم :"خانم! فردا میارم."
به غیر از چند نفرکه همان روز اول بیست ریال را به خانم داده بودند، بقیه هر روز میگفتیم :"خانم! فردا میاریم." و فردا نمی آوردیم.

کیستی ای زاده ی خیرالبشر/
مادرِ عشقی و بانویِ هنر/
صبح ازچشم توجاری می شود/
دشت دل با تو بهاری می شود

شعر طنزی از سروده های جعفر زارع (خوشدل)