هر دم از عمر می رود نفسی
چون نگه می کنم نمانده بسی
با سلام و احترام خدمت همشهریان ارجمند
بی تردید مهمترین عامل رشد و پیشرفت، حمایت و همدلی است و همین التفات و توجه شما نسبت به مجموعه عکسهای ورزشی ارسال شده بود که حقیر را بر آن داشت تا ترغیب شوم و سری دوم این مجموعه را در سایت انجمن دانش آموختگان به اشتراک بگذارم.
دراواخرنیمه ی دوم دهه ی ۱۳۴۰ گروهی از دانش آموزان دبیرستانی دست در دست هم داده ودرباغچه یا زمینی که از زراعت افتاده بود، زمین والیبالی را درابعاد قانونی مهیا میکردند و تور والیبال را به دوچوب می بستند وعصرها و روزهای تعطیل بازی میکردند.هنوزبازی فوتبال درارسنجان رونق نیافته بود و بدین رو دانش آموزان برای تماشا گرداگرد زمین حلقه میزدند.
- لطفا خودتان را معرفی کنید.
این‌جانب حمیدرضا ابراهیمی مربی انجمن خوش‌نویسان شیراز هستم.
- چگونه شد که به هنر خوش‌نویسی روی آوردید؟
بنده عمویی به نام نصرالله ابراهیمی داشتم که از مشاهیر شهرستان ارسنجان هستند و خطوط نستعلیق و نسخ را خیلی خوب می‌نوشتند. من با دیدن آثار ایشان به خوش‌نویسی علاقه‌مند شدم و ابتدا این هنر را نزد ایشان آغاز کردم ولی عمویم به دلیل کهولت سن دیگر قادر به نوشتن و تدریس نبودند و به من پیشنهاد شرکت در کلاس‌های انجمن خوش‌نویسان را دادند. البته یکی از دبیران ما در مدرسهٔ راهنمایی (آقای کلانتر) نیز یکی از مشوّقین بنده به شرکت در کلاس‌های انجمن خوش‌نویسان شیراز بودند.
