A+ A A-

از اوان تا ساواشی

صبح سه شنبه یازدهم مردادماه هشتاد و نه از قزوین رهسپار دره ی رودبار الموت شدیم. هرچه پیش می رفتیم؛ سرسبزی باغها و دامنه های البرز مرکزی شادابی و زیبایی خود را به رخ می کشید. رودخانه شاهرود خروشان و کف آلود با زمزمه ی آهنگین در میان سپیدارها می گذشت. لحظه ای کنار رودخانه در زیر سایه سار با طراوت درختان در آن محیط آرام و دور از هیاهو نشستن آرامشی دست می داد که گویا در نهانخانه عشرت به سر می بری.

دنبالهٔ نوشته...

از گنبد عالی تا آرامگاه بابا لقمان سرخسی

بسیار سفر باید کرد تا پخته شود خامی
صوفی نشود صافی تا در نکشد جامی

سفر به زیبایی‌های طبیعت، همچون اعماق جنگل‌ها و دره‌ها، دیدن آبشارها و غارها و طی نمودن شن‌زارهای کویر که هر یک به نوعی نشانهٔ عظمت ذات کبریایی است، توجه هر انسان خردگرایی را به سوی صاحب ملک و ملکوت جلب می‌نماید.

یار بی پرده از در و دیوار
در تجلٌی است یا اولوالابصار
زین تماشا چو بنگری گویی
لیس فی الدار غیره دیٌار

دنبالهٔ نوشته...
عضو این خبرخوان RSS شوید