در آستانه برگزاری دومین گردهمایی همشهریان مقیم تهران به یاد آوردم که پس از اولین گردهمایی می خواستم ضمن تشکر و قدردانی از برگزارکنندگان ،عرض ارادتی هم نسبت به زادگاه خود ارسنجان داشته باشم .اما حدود بیست و سه سال بود که دیگر قلم به دست نگرفته و چیزی ننوشته بودم .در آن زمان برای رسیدن به منظور ،مطلب خود را تلفنی برای عزیزی که او نیز چون من محدودیتی دارد بیان کردم و ایشان به سرعت غیر قابل باوری مطلب مرا تایپ نموده و برای سایت انجمن ارسال کردند.پس از آن، با تشویق، ترغیب، همت و همکاری ایشان بود که اکنون بعد از بیش از دو دهه دیگربار قادر به نوشتن هستم .