- منتشرشده در مقالهها
تبسم بهار
بامدادی که تفاوت نکند لیل و نهار
خوش بود دامن صحرا و تماشای بهار
سخن سرایان پارسی زبان، گاهی با نگاه به زیبایی های طبیعت، تراوشات و اندوخته های ذهنی را که سرشار از شادابی و طراوت است، در قالبی موزون به هم می آمیزند که با فراز و نشیب های روزگار نه تنها غباری بر آن نمی نشیند؛ بل با قامت بلند، قیامت به پا می کنند.