تجربه موفق برگزاری جلسات و نشست‌های انجمن دانش‌آموختگان ارسنجان در تهران و شیراز، علاوه بر شادی و سرور و وجدی که در مذاق جانم ریخت، علی‌رغم این‌که در هیچ‌کدام از گردهمایی‌ها سعادت حضور نداشتم، اما یک سمپاتی روحی قوی با دست‌اندرکاران و شرکت‌کنندگان سبب می‌شود که به وجد بیایم و احساس خوشحالی کنم، بله، علاوه بر شادی‌های روحانی، این دلیری و شهامت را هم به آدم می‌دهد تا پیشنهاد دهد، نوبتی هم که باشد، دیگر نوبت ارسنجان است.

بالاخره زمستان رفت، با همه سرمایش و همه مناظر بدیعش، زمستانی که اتفاقا امسال تا سوز منفی سیزده درجه آن را نیز بعد از سالها تجربه کردیم. زمستان ارسنجان، عملا در روزهای آخر بهمن ماه دست و پای خودش را جمع می‌کند و جای خود را به بهار می‌دهد. وقتی در بوته‌زارها و مراتع اطراف دریاچه نرگس و تنگ شکن، تنگرزها شکوفه می‌کنند، فرقی نمی‌کند که بیستم بهمن باشد، اول اسفند یا اول فروردین، تقویم نجومی را ما آدم‌ها درست کرده‌ایم که خود را گم نکنیم. یعنی در لا‌به‌لای روزها و ایام رونده و آینده، یادمان باشد که کجای زمانیم و چه‌کاره‌ایم.

آقای محمد فروردین از اعضای انجمن در یک مقاله مفصل با عنوان «حدیث آرزومندی» به مناسبت انتخاب اعضای شورای جدید شهر ارسنجان، در سال گذشته نکاتی را یادآوری خاطر گرامی اولیای اجرایی شهرستان و شهر ارسنجان نموده‌اند که متاسفانه ظاهرا به دلیل تاخیر در ارسال آن برای نشریه پیام ارسنجان، چاپ نشده است. اینک ما در ابتدا گزیدههایی از آن و پس از آن متن کامل آن را برای آگاهی سایر اعضا و عموم اهالی شهرستان ارسنجان در سایت انجمن درج می کنیم. به این امید که کارشناسان و اهل خبرت نظرشان را راجع به پیشنهادهای ارائه شده بیان کنند و با بحث و گفتگو پیرامون تک تک موارد، برای مشکلات و تنگناهای امروز ارسنجان راهی بیابند و به مبادی مرتبط منتقل نمایند.

آقای محمد فرودین نامه‌ای در رابطه با حفاظت و پرورش گونه گوزن زرد ایرانی در ارسنجان، نامه‌ای به سازمان حفاظت محیط زیست نوشته‌اند که متن آن در ادامه آمده است.