A+ A A-

تبسم بهار

بامدادی که تفاوت نکند لیل و نهار

خوش بود دامن صحرا و تماشای بهار

 

سخن سرایان پارسی زبان، گاهی با نگاه به زیبایی های طبیعت، تراوشات و اندوخته های ذهنی را که سرشار از شادابی و طراوت است، در قالبی موزون به هم می آمیزند که با فراز و نشیب های روزگار نه تنها غباری بر آن نمی نشیند؛ بل با قامت بلند، قیامت به پا می کنند. 

دنبالهٔ نوشته...
عضو این خبرخوان RSS شوید